• Odporności na zakażenie można nabyć przez szczepienie albo przechorowanie – w ten sposób organizm uczy się jak reagować na specyficzne zagrożenie.
• Jeśli odsetek odpornych osób w populacji jest odpowiednio duży, patogen nie może skutecznie się rozprzestrzeniać, a jego występowanie zacznie spadać.
• Jeśli odpowiednio duża liczba członków populacji nabierze takiej odporności to ochrona obejmuje także tych bez odporności – pokazuje to ilustracja!

Odporność stadna (zbiorowa) to sposób na ochronę tych, którzy z racji stanu zdrowia, wieku, leczenia innych schorzeń - nie mogą się zaszczepić, a bezpośrednie zakażenie mogłoby być dla nich szczególnie groźne. To sposób na ochronę osób starszych, noworodków, tych którzy mają sztucznie obniżoną odporność (np. po transplantacjach, po chemioterapii) lub osób chorujących przewlekle, także na choroby zakaźne (np. AIDS).

Zależnie od różnych czynników szacuje się, że odporność stadna jest skuteczna w przypadku np. odry – gdy ma ją 95% populacji, krztuśca ponad 93%, świnki ok. 80%. Dla epidemii COVID-19 ten wskaźnik wynosi mniej więcej ok. 70% populacji (patrz: źródło podane na ilustracji) – natomiast jest on przyjęty na podstawie wielu założeń i w rzeczywistości może być inny.

Jednakże, jak podkreślają H.E. Randolph i  L. B. Barreiro – naukowcy z Uniwersytetu w Chicago (Herd Immunity: Understanding COVID-19, „Immunity”, 2020), „Można teoretycznie przyjąć, że w przypadku COVID-19 dałoby się zbudować odporność stadną poprzez masowe przechorowanie zakażenia. (…) Jednak konsekwencje tego są poważne i dalekosiężne - duża część populacji ludzkiej musiałaby zostać zarażona wirusem, a miliony musiałyby umrzeć”.

I stąd też między innymi istniała (i jeszcze może zaistnieć) potrzeba noszenia maseczek i dystansu między ludźmi oraz potrzeba masowych szczepień.